PARTICIPANTES      CONTO Nº 11

       PAUTAS PARA CONTINUAR O CONTO QUE RECIBO:

·         Leo o que xa está escrito.

·         Continúo  a historia.( Panificación e borrador previos)

·         Extensión: un folio A4  escrito por unha soa cara con letra ARIAL 12 e interlineado de 1’5 e marxes de 3 cm.

·         Suxiro un título para o conto. (Ao final elixirase o mais apropiado)

PAUTAS PARA ENVIAR O CONTO UNHA VEZ REMATADA A MIÑA PARTE:

·         Elixe un compañeiro da lista ao que queiras enviarlle o conto. Marca o seu nome na casilla   da lista do grupo.

·         Envía o conto ao enderezo electrónico do compañeiroa elexido/a.

·         Envía tamén  ao mesmo tempo o conto ao seguinte enderezo: contoscorreo@gmail.com

RECORDA:

·         O tempo máximo dende que recibo o conto ata que o envío é de DEZ días.

·         O teu compromiso á hora de escribir e enviar o conto cumprino os prazos establecidos.

·         Debo manter o anonimato dos nomes dos compañeiros que todavía non recibiron o conto.

·         Visita a wiki:http://contoscompartidos.pbwiki.com/  e o blog http://bibliomaniaasnosascreacions.blogspot.com/para seguir a evolución da actividade.

       COMEZO DO CONTO Nº11:

Hoxe quedei soa. Nancy marchou para a súa casa nova e eu volvín colocar a mesa e o ordenador no cuarto das ventás grandes, no mesmo lugar onde estaba antes de chegar Raquel en outubro. Volvo mirar o ceo cando escribo e vexo pasar os bulebules e os morcegos mentres me espreguizo na cadeira e até volvo escoitar a música da velliña do patio.

¡Como pasa o tempo!, pensei pola tarde cando recolocaba as miñas cousas nos armarios e nos andeis, baleiros de Nancy e de Raquel. Armarios de grandes bocas, andeis de grandes brazos. Enchinnos de libros, de roupa, de papeis, de zapatos. Gústanme os zapatóns de plataformas altas, macizos, que me duran anos. E as botas de cores: téñoas rosas, verdes, vermellas, negras, granates e brancas. Teño unhas botas brancas que hoxe atopei agochadas e avergoñadas nunha caixa de cartón. Levan comigo alomenos dez anos e superaron varias restauracións e moitos bailes nas madrugadas de Santiago, de Vigo e de Vilagarcía. Acabaron nunha caixa porque un día, á primeira hora da mañá, achegóuseme un guapo mozo e díxome que lle gustaba verme bailar. E eu, que pensaba que ninguén reparaba en ninguén a esas horas da noite...

AGORA CONTINÚA TI... 

ENVIADO A:

1º. PATRICIA PÉREZ DOMÍNGUEZ, 10 febreiro 2009

2º. ALEJANDRO PRIETO VIDAL, 27-marzo-2009 

3º. AIXA COSTAS DEZA, 27-marzo- 2009

4º. ANDREA UCHA, 15-abril-2009

5º. HENAR GUIANCE, 16-ABRIL-2009

6º. NEREA TERESA LÓPEZ  FDEZ, 24-abril-2009

7º. LAURA VILLANUEVA, 10-maio-2009